28 Uzt Lehen irakurketak
Irakurri aditzak ez du agintera onartzen, beste aditz batzuen antzera: maitatu aditza..., amestu aditza...Hala ere, beti egin daiteke saiakera. Aurrera: maita nazazu! Amets egin! Irakurri! Baina irakur ezazu behingoz, irakurtzeko agintzen dizut, alajaina!. Igo zure gelara eta irakurri! Emaitza? Bat ere ez.
Honela hasten da Daniel Pennac-en Como una novela, bere sinopsian literaturaren antieskuliburua deitua, eta betebeharren dekalogo batekin amaitu beharrean, irakurlearen ezinbesteko eskubideen dekalogo batekin amaitzen dena (liburua ez amaitzeko eskubidea, berrirakurtzeko eskubidea, baita ez irakurtzeko eskubidea ere).
Udako gomendioen zikloa jarraituko dugu lehen irakurketekin. Aurkezten dugun gida egiteko, liburuen aukeraketa fasean Daniel Pennac eta bere Como una novela gure bidean gurutzatu ziren. Horrek sarreraren izaera eraldatuko zuen, eta orain helburu bikoitza beteko du: sareko familia-liburutegiek duten lehen irakurketen atala ezagutaraztea, ideia horrekin sortu baitzen, eta, bestetik, institutu bateko literatura-ikasle den Pennac unibertsoan sartzera gonbidatzea gurasoak. Gure seme-alabei irakurketaren ikasketa prozesuan laguntzeko gako baliotsuak planteatuko baitizkigu.
Doakoa. Horrela ulertzen zuen berak. Opari bat. Uneetatik kanpo geratzen den unea... Baldintzarik gabekoa. Gaueko istorioak egunaren pisutik libratzen zuen. Bere amarrakaskatzen zituen. Bazihoan haizearekin, izugarri arindua, eta haizea zen gure ahotsa. Bidaia horren truke, ez zitzaion ezer eskatzen. ez zen sari bat ere. (Sariak..., sariak irabazi egin behar ziren) Hemen, dena doakotasunaren herrialdean gertatzen zen. Doakotasuna, hori baita artearen txanpon bakarra.
Egileak bere semearekin ipuinaren ordua partekatzearen momentuaren deskribapena.
No Comments